محققان ایالت پن ممکن است لایه دیگری از پیچیدگی را در معمای تاثیر رژیم غذایی بر پیری کشف کرده باشند. مطالعه جدیدی که توسط محققان کالج بهداشت و توسعه انسانی ایالت پن انجام شد، تاثیر رژیم غذایی را بر تلومرها بررسی کردند.
تلومر بخش انتهایی دی ان ای انسان است که مانند کلاهک‌هایی در 4 شاخه آن قرار گرفته و از تخریب و فروپاشی دی ان ای محافظت می‌کند. تلومرها بخش گسترده‌ای از ژنتیک فرد را در خود جای می‌دهند.
پیشنهاد خرید: قرص ول وومن
در طول زندگی انسان، هر بار که سلول‌های فرد تکثیر می‌شوند، با کپی کردن کروموزوم‌ها و انتقال آنان به سلول جدید، برخی از تلومرها از بین می‌روند. وقتی این اتفاق می‌افتد، طول کلی تلومرهای سلول کوتاه‌تر می‌شود. پس از اینکه سلول‌ها به اندازه کافی تکثیر شدند، کلاهک محافظ تلومرها کاملا از بین می رود. سپس، اطلاعات ژنتیکی در کروموزوم می‌تواند آسیب ببیند و از تولید مثل یا عملکرد مناسب سلول در آینده جلوگیری کند.
سلولی با تلومرهای بلندتر از نظر عملکردی جوان‌تر از سلولی با تلومرهای کوتاه است؛ به این معنی که دو نفر با سن یکسان می‌توانند بسته به طول تلومرهایشان سن‌های بیولوژیکی متفاوتی داشته باشند.
به گفته ایدان شالف، دانشیار سلامت زیست رفتاری در ایالت پن، پیری، استرس، بیماری، ژنتیک، رژیم غذایی و موارد دیگر همگی می‌توانند بر تعداد دفعات تکثیر سلول‌ها و همچنین میزان طول تلومرها تاثیر بگذارند. از آنجایی که طول تلومر منعکس کننده سرعت یا کندی پیری سلول‌های یک فرد است، بررسی طول تلومر می‌تواند به دانشمندان اجازه دهد ارتباطی بین محدودیت کالری و پیر شدن انسان پیدا کنند.
ویلون هستینگز که در سال 2020 مدرک دکترای خود را در سلامت زیست رفتاری در ایالت پن دریافت کرد و نویسنده اصلی این مطالعه بود، گفت: «یکی از مکانیسم‌های اولیه که از طریق آن عمر یک فرد طولانی می‌شود، مربوط به متابولیسم درون سلولی است. وقتی انرژی در سلول مصرف می‌شود، مواد زائد ناشی از آن فرآیند باعث استرس اکسیداتیو می‌شوند که می‌تواند به DNA آسیب برساند و در غیر این صورت سلول را تجزیه کند. زمانی که سلول‌های فرد انرژی کمتری مصرف می‌کنند. به دلیل محدودیت کالری، مواد زائد کمتری وجود دارد و سلول به سرعت تجزیه نمیشود.»
