پماد درمان زخم دیابتی شنجار سینامه  :

پماد درمان زخم شنجار حاوی عصاره ریشه گیاه ابوخلسا یا هواچوبه Arnebia Euchroma است که می تواند با تسهیل فرآیند تشکیل لایه اپیتلیال پوستی، کاهش سلول های التهابی در محل زخم، افزایش رگ زایی و کمک به شکل گیری ماتریکس خارج سلولی، روند بهبود زخم دیابتی را سرعت ببخشد. بیماری دیابت با گلیکولیزه کردن بافت های بدن شامل بافت های عروق و اعصاب، سبب بروز مشکلات عروقی و نوروپاتی می شود که در اندام های انتهایی مثل دست و پا روند خون رسانی و بهبود زخم را به چالش می کشد. پماد درمان زخم دیابتی شنجار به سبب دارابودن ترکیبات کاملاً طبیعی تاثیرات مخرب مواد شیمیایی را نداشته و احتمال حساسیت زایی آن با توجه به بررسی ها بسیار پایین است. پماد زخم شنجار در روند ترمیم جای زخم بسیار موفق بوده و از لحاظ هزینه ای بسیار به صرفه است.

گیاه ابوخلسا:

هواچوبه با نام علمی Arnebia euchroma  از گونه های دارویی استان مازندران است. نام های ديگر این گیاه: شنکار، شنجار، حناء الغول، خس الحمار، رجل الحمامه و شجرة الدم است و بر طبق دسته بندی طب سنتی ایرانی طبیعت آن گرم و خشک است. ریشه این گیاه در کتب طب سنتی ایران به عنوان بهبود دهنده زخم های دیابتی و سوختگی ها، از بین برنده ورم ها و غده های سخت، مسکن درد مفاصل، مقوی کبد و کلیه و طحال و برطرف کننده مشکلات رحمی مورد استفاده بوده و مطالعات جدید نیز تأثیر عصاره گیاه و ماده مؤثره آن شیکونین را در بهبود زخم و سوختگی و تکثیر سلول های پوست، بهبود درد مفاصل، جلوگیری از روند التهاب و دربردارندگی اثرات آنتی باکتریال و ضد قارچ، نشان داده است.

موم زنبور عسل:

ترمیم زخم با عسل از گذشته های دور مرسوم بوده و مردم هزاران سال از عسل برای بهبود زخم استفاده کرده اند. درمان زخم با عسل از گذشته های دور مرسوم بوده و مردم هزاران سال از عسل برای بهبود زخم استفاده کرده اند. pH اسیدی عسل گردش خون را در ناحیه زخم بالا برده و سبب ترمیم سریعتر زخم می شود. همچنین وجود موادی به نام پروتئازها را کاهش می دهد که روند بهبود زخم ها را مختل می کنند. موم زنبور عسل حاوی حاوی ترکیب متیل گلوکسال است که برای ترمیم جای سوختگی و زخم بسیار مفید است.

عسل حاوی پراکسید هیدروژن است که خاصیت ضد عفونی کنندگی برای باکتری های مضری دارد که معمولاً در ناحیه زخم ها وجود دارد، مانند استافیلوکوکوس اورئوس که مقاوم به متی سیلین است. متی سیلین از پاتوژن های شایع بیمارستانی است که در سه دهه گذشته شیوع آن در تمام جهان درو به افزایش است. از دیگر باکتری های مضر میتوان انتروکوکهای مقاوم به ونکومایسین (آنتروکوک ها میکروارگانیسم های های گرم مثبتی هستند که در حال حاضر بعنوان یکی از مهم ترین علل مرگ و میر در بیماران بستری به شمار می آیند) را نام برد. قندی که به طور طبیعی در عسل وجود دارد به خاطر خاصیت اسمزی را از سلول های باکتریایی بیرون می کشد که می تواند در جلوگیری از تکثیر آنها موثر باشد. همچنین به کاهش التهاب و تورم کمک میکند.